Skip to main content

टीचिंग आणि लर्निंग..


ऑटोमेशन फिल्ड मध्ये काम करत असताना, बऱ्याचदा "टिच" शब्द वापरावा लागतो. वेगवेगळ्या सेन्सर्स व रोबोट्सना त्यांचं काम योग्य पद्धतीने करण्यासाठी आधी "टीच" करतात.

टीच करायचं म्हणजे काय करायचं, तर त्यांचे काम करण्यासाठी, त्यांना हवी असलेली माहिती फीड करायची आणि कोणत्या माहितीवर कोणती कृती करायची, हे त्यांच्या मेंदूत फीड करायचे. लक्षात घ्या, त्यांना फक्त, त्यांच्याकडून जे काम करून घेणे अपेक्षित आहे, तेवढीच माहिती दिली जाते आणि जी कृती अपेक्षित आहे, तेवढीच टिच केली जाते. 

सेन्सर्स व रोबोट्स काम करत असताना, त्यांना टिच केलेल्यापेक्षा जर काही वेगळे समोर आले, तर ते "फॉल्ट" मध्ये जातात. कारण त्यांना "टीच" केले जाते, "लर्न" केले जात नाही.

टिचिंग आणि लर्निंग यामध्ये एक मूलभूत फरक आहे. टिचिंगमध्ये माहिती व कृती यांच्या सीमारेषा स्पष्ट असतात, त्या सीमारेषेबाहेर जाऊन कोणतीही माहिती देणे वा कृतीची अपेक्षा, ज्याला टिच केले जाते, त्याच्याकडून केली जात नाही.

मात्र लर्निंग मध्ये माहिती देण्याऐवजी, लर्नरला अवगत असलेल्या माहितीचे आकलन करण्यावर भर दिला जातो. त्याच्यावर एका चौकटीतील माहितीचा मारा न करता, त्याची चौकट सतत कशी विस्तारत जाईल व त्या विस्ताराने नवनवीन प्रश्न त्याच्या मनात निर्माण होऊन, त्याचे आकलन करण्यासाठी तो प्रयत्नशील कसा राहील हे बघितले जाते.

कोणताही सजीव हा नैसर्गिकरित्या लर्नर असतो, त्यामुळे त्याला तुम्ही त्याला केवळ माहिती सांगून त्या माहितीवर आधारित प्रश्न विचारत राहिलात तर नैसर्गिकरित्या तो शिकण्याविषयी अनुत्सुक होतो. त्यातून तो शिकण्याऐवजी ती माहिती घोकून फक्त प्रश्नांची उत्तरे द्यायची तयारी करून, त्याच्या असिमीत क्षमता, हरवतो किंवा त्या क्षमतांचे आकुंचन होते.

मी जे म्हणतोय, ते खरे आहे का, हे तपासून घ्यायचे असेल, तर तुम्ही मुलांना "शिकवत" असतानाचा त्यांचा चेहरा, तुम्ही मुलांना प्रश्न विचारल्यानंतरचा त्यांचा चेहरा व त्यांना मुक्तपणे प्रश्न विचारण्याची संधी दिल्यानंतरचा त्यांचा चेहरा, तपासून बघा.

तो चेहरा जे काही सांगेल ते वाचून मुलांना टीच करायचे की लर्न, हे नक्कीच वेगळे सांगावे लागणार नाही...
चेतन एरंडे.

Comments

Popular posts from this blog

आपण कसे वागायचे? भाग १ 🚀

समाजामध्ये प्रचलित असलेला मार्ग सोडून दुसरा मार्ग निवडण्यासाठी आपले मन कधीच सहजासहजी तयार होत नाही.   यामध्ये आपला खरंच काही दोष नाही.   आपला मेंदू हा आपल्या निर्णय घेण्याच्या सगळ्या व्यवस्थेची कंट्रोलरूम आहे.   या कंट्रोलरूमकडे जेव्हा कोणतीही माहिती येते, तेव्हा त्या माहितीचे "ऍनालिसिस" करून मेंदूला निर्णय घ्यायचा असतो.  हे ऍनालिसिस पूर्ण झाल्यावर निर्णय घेण्याआधी आपला मेंदू सगळ्यात आधी जर काय शोधत असेल, तर "रेफरन्स"!   आपल्या पूर्वजांनी, आपल्या आजूबाजूच्या लोकांनी अशा परिस्थितीत काय निर्णय घेतले यावरून आपल्या मेंदूत हे रेफरन्स तयार होतात. खरे तर या जगात टिकून राहण्यासाठी "भरवश्याचा मार्ग" निवडण्याची ही मेंदूच्या कामाची पद्धत माणसाला अनेकदा जीव वाचवण्यासाठी उपयोगी पडली असणार आहे, त्यामुळे आपल्या मेंदूने ही पद्धत स्वीकारली असावी.  आयटीमध्ये काम करणाऱ्या माणसांना हे रेफरन्स कसे वाचवतात हे वेगळे सांगायला नको!!  मात्र माणसाच्या आणि इतर प्राण्यांच्या बाबतीत एक महत्त्वाचा फरक आहे—तो म्हणजे आपण आपला "डिफेन्स मेकॅनिझम" हा काळानुसार अधिक "रिलायब...

आपण कसे वागायचे? भाग २ 🌱✨

दुसरी पायरी ही—आपण निसर्गाचे डिझाईन आहोत. 🌿 त्यामुळे आपल्या क्षमतेचा खरा अविष्कार, मॅनिफेस्टेशन , हे निसर्गाचे नियम, तत्त्व आणि प्रक्रिया "फॉलो" करून होणार आहे. 🔄💡 मी आधीच्या भागात उल्लेख केलेला अधिकचा "डिफेन्स मेकॅनिझम" हा आपल्या नैसर्गिक प्रेरणा "ओव्हरराईड" करण्यासाठी वापरायचा नाही. 🚫❌ तर आपले "नॅचरल डिझाईन" समजून घेत, त्या डिझाईनला साजेशी जीवनशैली अंगिकारण्याची ताकद मिळवण्यासाठी वापरायचा आहे. 🏋️‍♂️🌍 या जीवनशैलीमध्ये— 🍀 आपला आहार 👕 आपली वेशभूषा 💼 आपली उपजीविका 👶 आपल्या मुलांचे संगोपन आणि सगळ्यात महत्त्वाचे म्हणजे आपली शिकण्याची प्रक्रिया — केवळ रेफरन्सवर किंवा प्रचलित गोष्टींवर अवलंबून न राहता , निसर्गाने मला या गोष्टी करण्यासाठी कशा प्रकारे डिझाईन केले आहे हे ओळखणे आणि त्याप्रमाणे वागणे म्हणजेच "ब्रह्मविद्या" आहे, असे मला वाटते. 🌌📖 आणि हे ब्रह्मज्ञान झाले की आपोआपच आपल्याला— 😊 सुखाचा 🙏 समाधानाचा 🔗 आणि अस्तित्वाचा शाश्वत मार्ग दिसू लागतो. त्या मार्गावरून चालण्याचा आत्मविश्वास वाटतो. 🚀✨ ही सगळी ...

होमस्कूलिंग (स्व अध्ययन) व पालकांची भूमिका

होमस्कूलिंग (स्व अध्ययन) व पालकांची भूमिका आत्तापर्यंत मी मांडलेल्या अनेक अनुभवातून होमस्कूलिंग म्हणजे स्व-अध्ययन आहे व घरी राहून जे शाळेत शिकवतात, तेच शिकवणे, असा त्याचा अर्थ नाही, हे आपल्या लक्षात आले असेलच. होमस्कूलिंग या शब्दामुळे "घरी बसून शिकणे" असा   गैरसमज होऊ नये म्हणून इथून पुढे ब्लॉग वर व इतरत्र लिहिताना, मी केवळ स्व-अध्ययन हीच संज्ञा वापरणार आहे. स्व-अध्ययन करत असताना, मूल कसे शिकते, त्याच्या परीक्षेचे काय, तो समाजात कसा मिसळणार यावर माझ्या ब्लॉग वर मी व प्रीतीने आत्तापर्यंत आमचे अनुभव मांडायचा प्रयत्न केला आहेच. मात्र या प्रवासात या सगळ्याहून एका अत्यंत महत्वाची असलेल्या गोष्टीकडे आम्हाला तुमचे लक्ष वेधायचे आहे, ती म्हणजे या सगळ्या प्रवासात अपेक्षित असणारी पालकांची भूमिका. "शिकणे" ही माणसाला मिळालेली एक अत्यंत नैसर्गिक व मुलभूत प्रेरणा आहे. त्यामुळे प्रत्येक माणूस त्याची इच्छा असो वा नसो शिकत असतोच. "शिकणे" या प्रेरणेला किंवा प्रक्रियेला आपण शाळा, अभ्यासक्रम व पुस्तके यांच्याशी जोडल्यामुळे इतर सगळे "शिकणे" आपण शिकणे या...