Skip to main content

स्व अध्ययन - काही उदाहरणे








स्व अध्ययन म्हणजे मुलांनी स्वतः हून शिकणे!

कसं शक्य आहे?

इथं शाळा, ट्यूशन आणि जोडीला वेगवेगळ्या स्पर्धा परीक्षा द्यायला लावून, मुलं शिकण्याचा कंटाळा करतात. अशा परिस्थितीत मुलांना स्वतः हून शिकण्याची मुभा दिली तर अभ्यास करायला मुलांना काय वेड लागलंय? त्यापेक्षा ती मस्तपैकी गेम्स खेळत बसणार नाहीत का?

अशी शंका वाटणं अगदीच रास्त आहे. कदाचित म्हणूनच मुलांना स्वतः हून शिकण्याची मुभा द्यायला आपण घाबरतो, टाळतो. पण मुभाच दिली नाही तर त्याचे परिणाम दिसणार कसे? आणि परिणाम दिसलेच नाही तर मुलांना स्वतः हून शिकण्याची संधी देण्याची फायदे तोटे कळणार कसे?

हे आठवायचे कारण म्हणजे नुकताच घरात घडलेला किस्सा. तीन वर्षांपूर्वी आम्ही डेल चा लॅपटॉप घेतला. मागच्या वर्षी लॅपटॉप च्या कीबोर्ड व माऊस पॅडचे आयुष्य वाढावे म्हणून आम्ही वायरलेस माऊस आणि कीबोर्ड घेतला. 

डेल च्या वायरलेस माऊसला ऑन ऑफ स्विच आहे पण गंमत म्हणजे कीबोर्डला तो नाहीये. त्यामुळे होतं काय ना,  तर कीबोर्डच्या बॅटरी पटापट संपतात.

तर माझ्यापुढे आणि गेले पाच वर्षे स्व अध्ययन करणाऱ्या स्नेहपुढे प्रश्न असा होता की बॅटरीज लवकर संपू नयेत म्हणून काय करावे? मी रिचार्जेबल बॅटरीज घेणे इथपासून ते कीबोर्ड वापरत नसताना दोन पैकी एक बॅटरी काढून ठेवणे, असे वेगवेगवेळे पर्याय सुचवले.

स्नेहने मात्र कीबोर्डलाच स्विच बसवण्याचा पर्याय सुचवला! 

डेल सारख्या कंपनीच्या कीबोर्ड मध्ये बदल करायचा आणि तोही आपण? हे किमान माझ्या तरी विचार शक्तीच्या पलीकडे होते. आयुष्यात काही गोष्टी अशा असतात, ज्या तुम्हाला निमूटपणे स्वीकाराव्याच लागतात, यासाठी माझे मन तयार झाले होते!!



मात्र स्नेहची विचार प्रक्रिया अगदी उलट असल्याचे जाणवले. कीबोर्ड ची बॅटरी लवकर संपते ही माझ्यापुढे समस्या आहे आणि ती सोडवण्यासाठी कोणताही पूर्वग्रह न ठेवता मला मुळापर्यंत जायची तयारी दाखवली पाहिजे, हे मला त्याच्या विचारातून व कृतीतून जाणवले.

कीबोर्डला स्विच बसवता येईल का? यासाठी "शिकणे" सुरू झाले. समस्या नक्की काय आहे, हे युजर स्टेटमेंट किंवा स्टोरीच्या रुपात मांडण्यापासून ते बिल ऑफ मटेरिअल बनवणे, सर्किट तयार करणे, डिझाईन तपासून घेणे या सगळ्या प्रक्रिया पार पाडून त्याने यशस्वीपणे कीबोर्ड ला स्विच बसवला! 

विशेष म्हणजे मागचे चार दिवस झाले, हा स्विच टिकून तर आहे पण व्यवस्थित काम देखील करतोय! तसं हे डिझाईन काही फार परफेक्ट वगैरे नाहीये. पण पहिली कार डिझाईन झाली तेव्हा ती तरी कुठं आजच्या कार इतकी परफेक्ट होती. कार जशी वापरात आली आणि डिझाईन मधल्या कमतरता दिसून आल्या किंवा नवीन कल्पना सुचल्या, तशी डिझाईन सुधारत गेली. 

कीबोर्ड स्विचच्या डिझाईन मध्ये सुद्धा अशीच सुधारणा होतेय का? बघूया..

तात्पर्य हे की स्व अध्ययन आणि मुक्त विचार करण्याची संधी मुलांना मिळाली, तर त्यांच्यापुढे आलेल्या समस्यांचा वेगळा विचार करून, त्यासाठी मुळापर्यंत जाऊन उत्तरे शोधण्याची मानसिक तयारी होते. ही मानसिकताच मुलांना स्वतः हून शिकण्यासाठी प्रेरित करते, असे माझे निरीक्षण आहे.

कीबोर्ड स्विच हा फक्त एक टप्पा आहे. पुढे जाऊन जेव्हा समस्या अजून गुंतागुंतीच्या होत जातील तेव्हा तेवढ्या प्रमाणात शिकण्याची व्याप्ती सुद्धा आपोआपच वाढत जाईल, याविषयी माझ्या मनात अजिबात शंका नसल्याने अशा गुंतागुंतीच्या समस्या स्नेह पुढे कशा ठेवता येतील, याच्या तयारीला सुरुवात केली आहे!!
चेतन एरंडे.

Comments

Popular posts from this blog

आपण कसे वागायचे? भाग १ 🚀

समाजामध्ये प्रचलित असलेला मार्ग सोडून दुसरा मार्ग निवडण्यासाठी आपले मन कधीच सहजासहजी तयार होत नाही.   यामध्ये आपला खरंच काही दोष नाही.   आपला मेंदू हा आपल्या निर्णय घेण्याच्या सगळ्या व्यवस्थेची कंट्रोलरूम आहे.   या कंट्रोलरूमकडे जेव्हा कोणतीही माहिती येते, तेव्हा त्या माहितीचे "ऍनालिसिस" करून मेंदूला निर्णय घ्यायचा असतो.  हे ऍनालिसिस पूर्ण झाल्यावर निर्णय घेण्याआधी आपला मेंदू सगळ्यात आधी जर काय शोधत असेल, तर "रेफरन्स"!   आपल्या पूर्वजांनी, आपल्या आजूबाजूच्या लोकांनी अशा परिस्थितीत काय निर्णय घेतले यावरून आपल्या मेंदूत हे रेफरन्स तयार होतात. खरे तर या जगात टिकून राहण्यासाठी "भरवश्याचा मार्ग" निवडण्याची ही मेंदूच्या कामाची पद्धत माणसाला अनेकदा जीव वाचवण्यासाठी उपयोगी पडली असणार आहे, त्यामुळे आपल्या मेंदूने ही पद्धत स्वीकारली असावी.  आयटीमध्ये काम करणाऱ्या माणसांना हे रेफरन्स कसे वाचवतात हे वेगळे सांगायला नको!!  मात्र माणसाच्या आणि इतर प्राण्यांच्या बाबतीत एक महत्त्वाचा फरक आहे—तो म्हणजे आपण आपला "डिफेन्स मेकॅनिझम" हा काळानुसार अधिक "रिलायब...

आपण कसे वागायचे? भाग २ 🌱✨

दुसरी पायरी ही—आपण निसर्गाचे डिझाईन आहोत. 🌿 त्यामुळे आपल्या क्षमतेचा खरा अविष्कार, मॅनिफेस्टेशन , हे निसर्गाचे नियम, तत्त्व आणि प्रक्रिया "फॉलो" करून होणार आहे. 🔄💡 मी आधीच्या भागात उल्लेख केलेला अधिकचा "डिफेन्स मेकॅनिझम" हा आपल्या नैसर्गिक प्रेरणा "ओव्हरराईड" करण्यासाठी वापरायचा नाही. 🚫❌ तर आपले "नॅचरल डिझाईन" समजून घेत, त्या डिझाईनला साजेशी जीवनशैली अंगिकारण्याची ताकद मिळवण्यासाठी वापरायचा आहे. 🏋️‍♂️🌍 या जीवनशैलीमध्ये— 🍀 आपला आहार 👕 आपली वेशभूषा 💼 आपली उपजीविका 👶 आपल्या मुलांचे संगोपन आणि सगळ्यात महत्त्वाचे म्हणजे आपली शिकण्याची प्रक्रिया — केवळ रेफरन्सवर किंवा प्रचलित गोष्टींवर अवलंबून न राहता , निसर्गाने मला या गोष्टी करण्यासाठी कशा प्रकारे डिझाईन केले आहे हे ओळखणे आणि त्याप्रमाणे वागणे म्हणजेच "ब्रह्मविद्या" आहे, असे मला वाटते. 🌌📖 आणि हे ब्रह्मज्ञान झाले की आपोआपच आपल्याला— 😊 सुखाचा 🙏 समाधानाचा 🔗 आणि अस्तित्वाचा शाश्वत मार्ग दिसू लागतो. त्या मार्गावरून चालण्याचा आत्मविश्वास वाटतो. 🚀✨ ही सगळी ...

होमस्कूलिंग (स्व अध्ययन) व पालकांची भूमिका

होमस्कूलिंग (स्व अध्ययन) व पालकांची भूमिका आत्तापर्यंत मी मांडलेल्या अनेक अनुभवातून होमस्कूलिंग म्हणजे स्व-अध्ययन आहे व घरी राहून जे शाळेत शिकवतात, तेच शिकवणे, असा त्याचा अर्थ नाही, हे आपल्या लक्षात आले असेलच. होमस्कूलिंग या शब्दामुळे "घरी बसून शिकणे" असा   गैरसमज होऊ नये म्हणून इथून पुढे ब्लॉग वर व इतरत्र लिहिताना, मी केवळ स्व-अध्ययन हीच संज्ञा वापरणार आहे. स्व-अध्ययन करत असताना, मूल कसे शिकते, त्याच्या परीक्षेचे काय, तो समाजात कसा मिसळणार यावर माझ्या ब्लॉग वर मी व प्रीतीने आत्तापर्यंत आमचे अनुभव मांडायचा प्रयत्न केला आहेच. मात्र या प्रवासात या सगळ्याहून एका अत्यंत महत्वाची असलेल्या गोष्टीकडे आम्हाला तुमचे लक्ष वेधायचे आहे, ती म्हणजे या सगळ्या प्रवासात अपेक्षित असणारी पालकांची भूमिका. "शिकणे" ही माणसाला मिळालेली एक अत्यंत नैसर्गिक व मुलभूत प्रेरणा आहे. त्यामुळे प्रत्येक माणूस त्याची इच्छा असो वा नसो शिकत असतोच. "शिकणे" या प्रेरणेला किंवा प्रक्रियेला आपण शाळा, अभ्यासक्रम व पुस्तके यांच्याशी जोडल्यामुळे इतर सगळे "शिकणे" आपण शिकणे या...